Όταν πριν από λίγο καιρό είδα την σειρά για την ζωή του Κριστόμπαλ Μπαλενσιάγκα, βλέποντας τον να δημιουργεί και να σχεδιάζει με έκανε να πιάσω το δικό μου μολύβι και να σκιτσάρω, συνειδητοποιώντας πόσο σημαντική και ιδιαίτερη είναι αυτή η στιγμή της δημιουργίας.
Από την σύλληψη μιας νέας ιδέας -αλήθεια πόσο υπέροχα αισθάνεται κανείς όταν ξεκινάει κάτι καινούριο, εμπνεόμενος από τις εικόνες, τους ήχους και τις μυρωδιές γύρω του- μέχρι τη στιγμή της ολοκλήρωσης, η δημιουργία είναι μια πέρα ως πέρα λυτρωτική διαδικασία, που "αγγίζει" χορδές, ξυπνάει αισθήσεις και προκαλεί συγκινήσεις.
Δεν με αποθαρρύνουν ακόμη και εκείνες οι φορές που μια νέα ιδέα δεν καταφέρνει να βρει τον δρόμο της, γιατί θα είναι πάντα εκεί, σε ένα κομμάτι χαρτί φυλαγμένη για να ανασυρθεί την πλέον κατάλληλη στιγμή....
Νομίζω δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο στη ζωή από το να κάνεις αυτό που αγαπάς: ίσως είναι η υπέρτατη πράξη self-love, να επιλέγεις το δικό σου επαγγελματικό μονοπάτι, σε μια δουλειά που λατρεύεις και τελικά της αφιερώνεσαι ολοκληρωτικά!